معرفی معماری فرانک لوید رایت
فرانک لوید رایت (Frank Lloyd Wright)، یکی از بزرگترین معماران قرن بیستم بوده و آثار بسیاری را در طول دوره فعالیت حرفهای خود ایجاد کرد. طراحیهای او به عنوان نمونههای برجستهای از جریان معماری آرت نووو (Art Nouveau) و معماری آمریکایی از خواهران (Prairie School) شناخته میشوند.
آثار معماری فرانک لوید رایت
این خانه حلزونی شکل که از آثار فرانک لوید رایت می باشد، در سال 1950 برای پسر و عروسش طراحی و ساخته شد و تا سال 2009 که توسط وراث آن ها به فروش گذاشته شد، از یادها رفته بود. این خانه که در محله ای در نزدیکی فینیکس ساخته شده به دست توسعه گرانی افتاد که تصمیم گرفتند آن را به کل تخریب کرده و در زمین آن خانه های دو بخشی بسازند. این خبر یک حراج عمومی به دنبال داشت. در سال 2012 تخریب خانه منتفی شد و توسط یک شرکت ساختمانی خیریه خریداری شد. صاحب این سازمان وابستگی های عمیقی به فینیکس دارد و هدفش از راه اندازی موسسه، حفظ این خانه بوده. ساختمان اصلی، مهمان خانه و منظره اطراف خانه همگی نوسازی و مقاومت سازی شدند و هم اکنون با رزرو قبلی برای بازدید توریست های عمومی باز هستند.
فرانک لوید رایت این خانه 232 مترمربعی شامل 3 اتاق خواب و 2 حمام را طوری طراحی کرد که روی زمین مرکبات 10 هکتاری معلق باشد و چشم اندازی بر کوه Camelback در شمال داشته باشد. مهمان خانه بعدها اضافه شد. زمانی که زک رالینگ، صاحب شرکت ساختمانی در لاس وگاس، این ملک را خرید اکثر درختان مرکبات از بین رفته و نمای ساختمان توسط درختچه های قطور و شاخه های تاک پنهان شده بود. با همکاری تیمی شامل یک شرکت طراحی که معمار آن ها Wallace Cunningham، در دانشکده معماری فرانک لوید رایت درس خوانده، و شرکت Berghoff Design Group، پروژه مرمت و بازسازی و نوسازی این خانه آغاز شده.
فرانک لوید رایت ساختار خانه را در عرض 45 دقیقه روی 1 تکه کاغذ رسم کرد و آن را “نحوه زندگی در جنوب غرب” نام گذاری کرد. او می دانست که این طراحی مرتفع باعث ایجاد سایه و نسیم خنک در زیر ساختمان می شود و چشم انداز بهتری به کوهستان فینیکس دارد. این خانه که ساخت آن در سال 1952 به اتمام رسید برای فرانک که در آن زمان مشغول ارائه پروژه طراحی خانه حلزونی و مارپیچی به موزه گاگنهام نیویورک بود، نقش نمونه آزمایشی را داشت. مارپیچ شیب دار این خانه، بازدیدکنندگان را از حیاط ورودی به درب ورودی هدایت کرده و به عرشه پشت بام منتهی می شود.
از مصالح ساختمان این خانه که تا امروز باقی مانده اند می توان به بلوک های سیمانی با رنگ طبیعی، پنجره هایی با قاب چوبی و فلز رنگ و گالوانیزه شده برای سقف اشاره کرد. گزینه اصلی فرانک برای فلز پشت بام مس بوده اما در آن زمان به دلیل جنگ کُره انتقال این فلز میسر نبوده. زمین بتنی خانه روی ستون هایی بنا شده که داخل آن ها بلوک های سیمانی قرار داده شده.
فضای خالی بین ستون ها به عنوان راه تردد اتومبیل در نظر گرفته شده. ساختمان گرد سمت چپ شامل 1 انباری و اتاق لباسشویی می باشد که از پارکینگ و 1 راه پله داخلی منتهی به آشپزخانه کوچک هم قابل دسترسی است. بالکن خانه دور تا دور اتاق خواب ها و اتاق نشیمن گشته و نقش راهروی بیرونی را هم ایفا می کند.
ساختمان اول
ساختمان خانه 1 حیاط کوچک را در بر گرفته که زمانی به 1 استخر خالی لوزی شکل متصل بوده. براساس نقشه ها، این استخر برجا می ماند. رایت دیوارهای خانه را با بلوک های سفارشی طراحی کرد تا با نمونه های استاندارد و معمول مستطیلی متضاد باشد.
در شب خانه مثل جسمی شناور روی زمین می شود. اتاق خواب اصلی مثل کاکل بالای ستون های بلوکی سمت چپ نمایان می شود. ایده رایت برای ورودی حلزونی خانه، قبل از پروژه موزه گاگنهام شکل گرفته بود. به طرف درب ورودی هدایت شده و به عرشه بام منتهی می شود.
برای رالینگ، این پروژه معنایی شخصی دارد. او می گوید : “در همینجا بزرگ شدم. مادرم عاشق معماری بود و در همین رشته تحصیل کرده بود. من را با دوچرخه به مناطق اطراف می برد تا خانه های جالب را ببینیم. این خانه یکی از همان خانه هایی است که در حین دوچرخه سواری می دیدیم و از موارد مورد علاقه من بود. در طول 4 سالی که در دانشگاه بودم، عکسی از این خانه به دیوار اتاق خوابگاهم زده بودم”.
در اتاق نشیمن و غذاخوری خانه قالی اصیلی قرار داشت که توسط خود رایت طراحی شده بود. این قالی توسط ساکنان موقت خانه در مزایده ای به فروش رفت. رالینگ که با شاگرد قدیمی رایت، هنرمندی به نام Ling Po کار می کرده، قالی دیگری برای این بخش از خانه براساس طرح بادکنکی معمار خریداری کرد. پنجره ها طوری طراحی شده اند که برای افراد در حالت نشسته بهترین چشم انداز را به ارمغان بیاورند. زمین بتنی به رنگ قرمز چروکی درآمده که امضای این معمار است.
نورپردازی شب در سبک فرانک لوید رایت، سقف چوب ماهون پیچیده شده داخل را به زیبایی به نمایش می گذارد و شکل قایقی آن را نشان می دهد.
شومینه مخروطی اتاق خواب اصلی یکی از دو شومینه موجود در خانه به سبک فرانک لوید رایت است. دیگری در اتاق نشیمن و غذاخوری واقع شده. رالینگ می گوید : “لکه های آب روی سقف تضمین می کنند که این خانه توسط رایت طراحی شده. او به طور مکرر این نشانه را از خود به جای می گذاشته”.
آشپزخانه کوچک خانه که در طراحی پلان اولیه “فضای کار” نامگذاری شده بود، از مصالح درجه 1 ساخته شده مثل کفپوش و رویه کابینت وینیل. سیستم سرمایش و گرمایش خانه به صورت مرکزی طراحی شده. دریچه های زیرزمینی برای گرمایش و دریچه های سقفی برای سرمایش.
مهمان خانه اثر فرانک لوید رایت در سال 1956 اضافه شد. این ساختمان رو به خانه اصلی قرار دارد، نه کوه Camelback در شمال. از عرشه بام می بینیم که این ملک توسط پیاده راه های منحنی و چمنزاری وسیع متصل است. بار دیگر درخت مرکبات و زیتون در این زمین کاشته می شوند تا روی خانه سایه بیاندازند.
در عکس هوایی از خانه که به فاصله کوتاهی بعد از ساخت آن گرفته شده، درختان گریپ فروت و پرتقالی را می بینیم که در نهایت زمین را در خود غرق کردند. پسر و عروس فرانک لوید رایت به قدری سالخورده شدند که دیگر توانایی مراقبت از باغ را نداشتند. پسر او نهایتا سیستم آبیاری را خاموش کرد تا درختان از بین بروند. او در سال 1997، در سن 102 سالگی از دنیا رفت، همسرش در سال 2008 در سن 104 سالگی.
طراحی پلان اصلی خانه فضاهایی مخصوص برنامه های آموزشی و یک آمفی تئاتر بیرونی مخصوص کنسرت را در برمی گیرد. این فضاها نمایانگر فعالیت های فرهنگی پیشنهادی خانه زمستانی فرانک لوید رایت (برای یک1 سال) است که اکنون به جامعه معماری تبدیل شده.
پیامتان را بنویسید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.